Bekkenbodem...ik gooi de mijne online
Whut?
Lang getwijfeld of de pagina van een kinderkledingswinkel daar de juiste plaats voor is, maar hey, bij bijna al onze klanten heeft er ooit 9 maanden een baby op gesteund en ik hoop alleen maar dat ik samen met vele andere mooie initiatieven enkele vrouwen kan bereiken die er nog nooit bij hadden stil gestaan. Dus past het in feite op elke plek.
Oke, het gaat hier niet specifiek over mijn eigen bekkenbodem, al is die na de bevallingen alles behalve geweest. Maar de volgende post gaat eigenlijk over enkele gesprekken die ik deze week heb opgepikt en waardoor ik stilaan begon te beseffen dat wat voor mij en mijn omgeving normaal was, voor velen niet eens bekend is.
Wij (ik heb het over twintigers en dertigers) zijn nu eenmaal een generatie met ouders en grootouders die schatten van mensen zijn, maar die zelf zijn opgegroeid in een tijd zonder instagram en waar meestal niet over iets onder de gordel gesproken werd. Veel tips van thuis uit hebben we niet meegekregen. Ik toch niet. Toen ik begin vorige week op de kamer bij een 80-jarige patiënte stond en er op de TV reclame van Always broekjes verscheen voor “lekkage” kon ik niet anders dan kijken. Vrouwen die net 30 leken en die in incontinentiebroekjes op een strand huppelen…
De patiënte, ik noem ze even Maria, stelde zich bij de strandsetting en leeftijd van de vrouwen zelfs geen vragen en zei, oh ik heb Tena, die zijn wel niet zo mooi. Flabbergasted. Ik vroeg nieuwsgierig of zij vroeger na haar bevalling oefeningen had gedaan, of dat dat toen misschien van moeder op dochter werd doorgegeven. Waarop Maria zei, ohja, veel buikspieroefeningen direct na de bevalling (doe dat alstublieft niet direct, superslecht!) en nadien heel haar leven een korset. Werkte prima. “Neenee Maria, ik bedoel oefeningen voor daar beneden”. Ze hoorde het in Keulen donderen, “zitten daar ook spieren maske?”
Enkele dagen later kwam ik in het lunchlokaal waar 4 verpleegkundigen druk in gesprek waren. Ik schoof aan. Meestal pik ik niet veel op van gesprekken als ik aan het eten ben – ik moet mijn focus kiezen en mijn maag wint- maar nu werd ik middenin het gesprek gezogen. Het ging over trucjes om windjes te verbergen (krakende schoenen, kuchen, …) en om te kunnen niezen zonder te lekken (benen kruisen). Alle 4 de verpleegkundigen hadden suggesties. Toen ik vroeg of ze ooit bekkenbodemtraining hadden gedaan klonk het snel “euh nee geen tijd”. Dat was een beleefde versie. Moesten ze me niet zo graag zien dan kreeg ik waarschijnlijk een oogrol met “oh god daar heb je de kinesisten met hun spieren weer”. Omdat ik ze ook zo graag zie heb ik heel subtiel geantwoord dat je zelf kan kiezen of je er een hangmat of stevige trampoline van maakt. Werd in dank afgenomen.
Want dat is wat je bekkenbodem is: 1 grote verzameling aan spieren die tijdens een zwangerschap en bevalling extreem op rek zijn gebracht en naarmate we ouder worden aan kracht verliezen, zoals alle andere spieren. Met andere woorden: je bekkenbodem kan ook verzwakken zonder bevalling en de oefeningen zijn van toepassing op alle vrouwen. Zegt de kinesist in mij dus plichtsgetrouw: elke spier kan je trainen.
En nu komt de confession: ik vergeet die oefeningen ook CONSTANT. En ik merk dat wanneer ik ze lang niet doe, ik terug last krijg. Ik probeer nu elke ochtend en avond op de fiets naar en van het werk eraan te denken en ze tijd terwijl uit te voeren. Maria spookt dan soms in mijn achterhoofd. Het hoeft echt niet moeilijk te zijn.
Het team bekkenbodem van het UZA maakte een supersite www.thepelvicfloor.be met uitleg en tips voor oefeningen. Je kan ze ook volgen op instagram en facebook. Dus klik gewoon even op de link en kijk eens rond op de site. Misschien herken je iets en vind je nuttige tips en hulp. Spread tha word ladies! Tag gerust een zwangere vriendin, beter voorkomen dan... ;)