Aan de kassa van de Colruyt
Wie mijn vorige blogpost aandachtig heeft gelezen én er dan ook nog eens een rekenmachine heeft bijgehaald, heeft het al door... ja, ik ben een mama op leeftijd; 43 jaar bij de geboorte van Sep; 45 bij de geboorte van Lily. Ja maar, en Willy Sommers dan, hoor ik enkelen onder jullie al zeggen. Of Wendy Van Wanten, die was nóg ouder!
Dankjewel, heel lief dat jullie me daarin willen steunen, maar de dagelijkse realiteit aan de kassa van de Colruyt is anders.
Daar heb je, laten we hem Mark noemen, een sympathieke man die zijn werk duidelijk graag doet en met plezier een babbeltje slaat met de klanten. Zo gaat de dag toch sneller vooruit hé en vermits ik hou van positieve mensen, schuif ik aan in zijn rij, met mijn dochtertje Lily op de arm.
Vol spanning schuiven we aan, want straks is het aan ons om aan small talk te doen; even terzijde latende dat je tegenwoordig door de mondmaskers mensen eigenlijk nog maar half verstaat. Soit, doet er niet toe, want je kan toch altijd antwoorden dat het weer écht niet meezit dezer dagen en je bent weer vertrokken.
Maar deze keer niet. Nu kon ik me niet uit de brand redden met de laatste Frank De Boosere quote. Neen, deze keer werd ik stil, heel stil, want het kwam uit onverwachte hoek
"Hallooo, kaartjes of bonnekes? Hier gaan we dacht ik bij mezelf, spannend!
"Wat een schattig meisje! (ikke blij)
" En wat een mooie naam heeft ze! ( ondergetekende zo fier als ne gieter)
" Ben jij de oma?" vroeg de sympathieke Mark, goed op dreef ondertussen.
"Euh, neen, ik ben de mama..."
Stilte
"Ah de mama".....stilte en gêne langs zijn kant ook.
Toch ging hij voor een goede redding: "ah, maar dan is ze zéker jouw jongste kind?"
"Euh, ja, dat klopt...."
Stilte
En hij bleef volhouden die sympathieke man (had stiekem al een beetje met hem te doen, want dat is als vragen aan een vrouw of ze zwanger is, terwijl ze het niet is; yep, been there, done that, nooit van mijn leven stel ik die vraag nog, ook al plakt er een buik van een meter aan).
" En heeft ze nog véél broers en zussen?"
"Ze heeft 1 broer die 2 jaar ouder is"
Het hoeft niet gezegd dat die man erna een of andere quote van Frank Deboosere uit zijn mouw heeft geschud en snel heeft afgerekend.
Exit Colruyt.
Natuurlijk kan ik hem niets kwalijk nemen, want in theorie zou ik inderdaad al een oma kunnen zijn (argh). Het ding is, dat je je als mens altijd jonger voelt dan dat je eruit ziet. En dat het leven soms onverwachte wendingen kan nemen, ook op latere leeftijd. Hij was niet de eerste die vroeg of ik de oma ben en hij zal ook niet de laatste zijn. Volgende keer zeg ik gewoon dat ik laat aan kinderen begonnen ben en dan is de akward situatie hopelijk van de baan En anders begin ik gewoon over de boezem van Sabine Hagedoren :)
Case closed, tot de volgende allemaal!
Katrien
